Waarom ben ik niet gelukkig? Hoe kan ik veranderen? Bekijk de video (in het Engels) of lees het artikel (in het Nederlands) over waarom het zo kan zijn dat jij maar niet gelukkig kunt worden en hoe je kunt veranderen.
Elke herinnering is verbonden…
Mensen worden wakker in de ochtend en ze beginnen te denken over hun problemen, deze problemen zijn aaneenschakelingen van herinneringen in je hersenen.
Bekijk hieronder het interview over hoe je kunt veranderen
Elke herinnering is verbonden met mensen, dingen en plaatsen uit het verleden en als dus het brein een opname is van het verleden is is het moment dat men ontwaakt het moment dat je denkt in het verleden.
Elk van deze herinneringen heeft een emotie.
Emoties zijn het eindproduct van opgedane ervaringen uit het verleden.
Dus op het moment dat je denkt aan deze herinneringen of denkt aan je problemen voel je je ongelukkig, ben je bedroefd en voel je pijn.
Hoe je denkt en hoe je je voelt creëert je staat van zijn.
Als je wakker wordt dan speelt “je staat van zijn” zich af in het verleden.
Wat dat betekend?
Dat betekend dat het bekende verleden vroeg of laat je voorspelbare toekomst wordt.
Je lotsbestemming..
Als je geloof dat je gedachtes iets te maken heeft met je lotsbestemming en je kunt niet verder denken dan hoe jij je nu voelt, ons gevoel is de manier van denken geworden, door de definitie van emotie uit het verleden, zul jij voor het grootste gedeelte van je leven zul jij eenzelfde manier van leven blijven creëren.
Dus dan pak jij iedere dag je smartphone, checkt of je berichten hebt, kijk je op Facebook, check jij je e-mail, maak je een foto voor op je Instagram en je post je het op je sociale media, vervolgens tweet je iets van belang of onbelang en bekijk je het nieuws. En nu voel jij je echt verbonden met alles wat je kent in je leven. De daarop volgende dagen ga je verder met je routinegedrag: je stap uit bed aan dezelfde kant, je gaat naar het toilet, je drinkt een kop koffie, je gaat je douchen, je kleed je aan, je rijd op eenzelfde manier naar je werk waar jij dezelfde mensen (collega’s ziet) en je drukt op dezelfde emotionele buttons. Dit alles word routine, als een soort van programma.
Dus nu heb jij eigenlijk je vrije wil verloren aan een programma. En er is niemand met een onzichtbare hand die het stiekum heeft gedaan.
Dus al de tijd aanbreekt om te veranderen wordt de overtolligheid van die cyclus een onbewust programma.
Tegen de dat we 35 jaar zijn is 95% van ons gedrag een set van herinneringen uit het verleden van hoe we ons gedragen, emotionele reacties, onbewuste gewoonte, hardnekkige houding, overtuigingen en perceptie die functioneren als een computerprogramma.
Een persoon kan dan wel zeggen, met zijn of haar 5% bewuste geest (bewustzijn): ik wil gezond worden, ik wil gelukkig zijn, ik wil vrij zijn, maar het lichaam (body) is met een heel ander progamma bezig.
Hoe kun je dan toch beginnen met veranderen?
Je moet verder gaan dan je analytische brein, want wat ons scheid van onze bewuste geest (bewustzijn) van het onderbewustzijn is de analytische geest.
En daar komt meditatie om de hoek kijken. Want je kunt mensen leren hoe ze hun hersengolven kunnen veranderen, de hersengolven langzamer maken. En wanneer je dat goed doet dan stap je het programma binnen waarna je vervolgens kunt gaan beginnen met het maken van belangrijke veranderingen.
Mensen die wachten op een crisis, trauma, ziekte, diagnose of het verliezen van een dierbare waardoor ze denken dat ze dan pas kunnen veranderen is mijn bericht: waarom zou je daar op wachten. Je kunt leren vanuit een staat van pijn en lijden of je kunt leren vanuit een staat van plezier en inspiratie.
Hoe sterker de emotionele reactie die je hebt ervaren van een ervaring uit je leven, des te meer je je zult richten en focussen op de oorzaak. Het moment dat je brein al zijn aandacht en focus geeft aan de oorzaak zal het een momentopname maken (snapshot) en dat noemen we een herinnering.
Langetermijnherinneringen zijn gemaakt van ervaringen van hevige emoties.
Wat er dan gebeurd is dat mensen neurologisch gaan denken binnen het circuit van die ervaringen en ze voelen zich dan chemisch verbonden binnen de muren van deze emoties. Dus als je een emotionele reactie hebt naar iemand of naar iets dan word er vaak gedacht dat ze die emotionele reactie niet onder controle kunnen krijgen.
Als jij die emotionele reactie toelaat voor een aantal uren of dagen dan noemen we dat “een stemming.” Je vraagt dan bijvoorbeeld aan iemand: hee, hoe is het me je? En dan zegt diegene: ik ben nogal in een slechte stemming vanwege iets wat je een aantal dagen geleden is overkomen. En daar heb ik een lange emotionele reactie op.
Als je diezelfde emotionele reactie doorgaat voor weken en maanden dan noemen we dat een temperament. Dan zouden mensen bijvoorbeeld kunnen vragen: waarom is hij zo verbitterd? En je zou dan kunnen zeggen: ik weet het niet, we gaan het hem vragen. Als je dan vraagt waarom ben je zo bitter dan zal hij of zijn zeggen: Nou weet je dat komt door wat me een aantal maanden geleden is overkomen.
Als je diezelfde emotionele reactie jaren vasthoudt dan noemen we dat een persoonlijkheidsstrek.
Dus het is belangrijk dat je leert hoe jij je refractaire periode van emotionele reacties verkort (de refractaire periode is in de fysiologie de naam voor een tijdsinterval waarin een bepaalde gebeurtenis niet opnieuw kan plaatsvinden). Daar is waar je kunt beginnen met het veranderen van je ongewenste gedrag.
Als mensen iets ergs hebben meegemaakt dan blijven ze dat herhalen omdat de emoties van stress hormonen (overlevingshormonen) zeggen, let op wat er is gebeurd. Want je wilt voorbereid zijn voor als het je weer zou overkomen. De meeste mensen spenderen 70% van hun leven aan het overleven en het leven in stress. Ze zijn constant bezig met het anticiperen van wat er zou kunnen gebeuren, het ergste scenario, gebaseerd op ervaringen uit het verleden. Ze kiezen / selecteren letterlijk, uit de oneindige potentialen in het kwantumveld, de worst case scenario / erge uitkomst die je maar kunt bedenken en daarbij beginnen ze het emotioneel te omhelzen met angst. En daarmee conditioneer jij je lichaam in een staat van angst. Als je dat maar vaak genoeg doet dan kan het zelfs zo zijn dat je lichaam ineens een paniekaanval krijgt zonder dat jij het hebt kunnen voorspellen/ voorzien. Je kunt het niet voorspellen omdat het onderbewust is geprogrammeerd.
Als je dan aan deze persoon vraagt: waarom ben je zo? Dan zeggen ze: ik ben zo geworden door iets wat me is overkomen 15 tot 20 jaar geleden.
En wat dat betekend, vanuit biologisch standpunt gezien, is dat ze niet in staat zijn geweest om te kunnen veranderen vanaf het moment van iets wat ze toentertijd is overkomen.
De emoties van die ervaring geeft je lichaam en je brein een stoot energie. Mensen raken daardoor verslaafd aan de stoot van energie van de emoties en ze gebruiken de problemen en omstandigheden in hun leven om opnieuw hun beperkingen te bevestigen zodat ze in ieder geval iets kunnen voelen.
Maar nu de tijd van veranderen aan komt zeg je tegen de persoon waarom ben je zo geworden? Elke keer waneer je de negatieve gebeurtenis omhoog haalt door er aan te denken produceer je dezelfde chemie in je brein en in je hoofd als toen je de gebeurtenis voor het eerst beleefde. Je start dezelfde circuits (schakelingen) en je ervaart dezelfde emoties in je lichaam.
Wat de relevantie van dat is? Nou, je lichaam is je onderbewuste geest (onderbewustzijn) en weet niet het verschil tussen de gebeurtenis die de emoties creëerde en de emotie die je creëert door er alleen maar aan te denken. Je lichaam gelooft en leeft in dezelfde opgedane ervaring uit het verleden, 24 uur per dag, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar. Dus als deze emoties bepaalde gedachtes beïnvloeden en de gedachtes dezelfde emoties creëeren en dezelfde emoties dezelfde gedachten beïnvloeden dan speelt de staat van de persoon zich af in het verleden.
Hoe verander je?
Het moeilijk aan veranderen is er voor te zorgen dat je niet elke dag dezelfde keuze maakt, zoals je de dag ervoor hebt gedaan. Op het moment dat je er voor kiest om een andere keuze te maken bereid je dan voor want het gaat heel oncomfortabel voelen.Waar we meer rekening mee moeten houden zijn de circuits (bekabelingen) die we hiermee aanleggen. Deze zullen er alsmaar meer voor zorgen dat het programma wordt afgespeeld vanuit het verleden
We blijven alsmaar de circuits voeden en deze gaan alsmaar meer als een overtuigende programma functioneren. Dus als je een gedacht hebt dan zal het programma gaan opstarten, maar het is de emotie wat de gedachte volgt, als een een angstige gedachte hebt je voel angst dan gaat je brein kijken naar je lichaam en constateert dan dat je inderdaad angstig bent. Vervolgens ga je meer van dit soort gelijkwaardige ideeën denken naar aanleiding van hoe jij je voelt.
De overtolligheid van die cyclus conditioneert het lichaam om de geest te worden, Dus als de tijd aan komt om te gaan veranderen, waneer jij in de rivier van verandering stapt en andere keuzes gaat maken voel jij je ineens niet meer hetzelfde (jezelf) en je lichaam zegt: je doet dit al 35 jaar hou je nu ineens op met lijden, je schuldig voelen, je schamen en medelijden met jezelf te hebben? Ga je nu ineens niet meer klagen, de schuld afschuiven, excuses maken?
Je lichaam weet het even niet meer en is in het onbekende terecht gekomen. Dus je lichaam zegt: ik wil dat het weer wordt zoals het was en gaat bezig om je geest te beïnvloeden en zegt: begin morgen maar, je lijkt op je moeder, je zal nooit veranderen, het gaat voor jou niet werken, het voelt niet goed…
Als je op dit soort gedachtes gaat reageren alsof het waar is dan zal diezelfde gedachte leiden naar eenzelfde keuze, wat zal leiden tot eenzelfde gedrag wat je eenzelfde ervaring zal opleveren met dezelfde (negatieve) emoties.
Wat word er mee bedoeld als je zegt: het lichaam word de geest, het onderbewustzijn. Je lichaam is je onderbewustzijn op een manier als je bijvoorbeeld gaat zitten denken aan een worst case scenario (het ergste scenario wat je maar kunt bedenken) voor in de toekomst en je gaat daarbij de emotie voelen van die negatieve of beangstigende gebeurtenis dan weet je lichaam niet het verschil tussen een gebeurtenis die echt plaats vind of wat je creëert door emotie of een gedachte.
Dus de meeste mensen gaan dan constant hun emotionele status opnieuw versterken. Dus als het tijd word om die emotie op te geven dan kunnen ze zeggen: ik wil het echt doen maar dan zal toch het lichaam sterker zijn dan de geest omdat het lichaam alle kans heeft gekregen zo sterk geconditioneerd te worden. Dus nu ineens is de bediende de meester geworden. En de persoon zal dus, zodra hij of zij in het onbekende stapt, liever kiezen om zich schuldig te voelen en om te lijden omdat ze dat dan in ieder geval wel kunnen voorspellen. In het onbekende zijn is voor de meeste mensen een hele enge plaats omdat het onbekende onzeker is.
Mensen zeggen tegen me: ik kan mijn toekomst niet voorspellen omdat ik in het onbekende ben en dan zeg ik altijd:
De beste manier om je toekomst te voorspellen is door je toekomst te maken.
Niet vanuit het bekende maar juist vanuit het onbekende. Wat voor gedachtes wil je lanceren en vastleggen in je brein. Wat voor gedragingen wil je demonstreren in een dag. De kracht van het oefenen (repeteren) in de geest, je ogen dicht doen en dan mentaal de actie die je wilt repeteren is enorm waardevol omdat je hersenen niet het verschil tussen wat jij visualiseert en wat je ervaart in je het echt.
Als je op die manier begin je met het installeren van de neurologische hardware in je brein.door het er uit te laten zien alsof het al echt is gebeurd, dan is je brein ineens niet meer dan alleen maar een opname vanuit het verleden maar is het een route naar de toekomst.
En als je dat blijft doen met grote regelmaat dan zal de hardware software programma worden en wie weet ga je gedragen als een gelukkig persoon.
Ik denk dat het moeilijkste gedeelte is om onze lichaam emotioneel te leren hoe de toekomst zal voelen voordat het zich in het echt afspeelt als een gebeurtenis in het echte leven.
Dat betekend dat je dan niet kan wachten tot het succes je zal versterken, je kunt niet wachten op een leven in rijkdom en overvloed, je kunt niet wachten op een relatie en je geliefd voelen en je kunt niet wachten op je genezing zodat je je weer één voelt.
Newtonian World
Dat is het oude model van oorzaak en gevolg. Wachten op iets buiten ons om, om te kunnen veranderen van hoe we ons voelen van binnenuit. Als we ons van binnenuit beter voelen dan kijken we naar wat het is dat ons beter heeft doen voelen. Dat betekend vanuit een Newtonian world gezien de meeste mensen een leven lang een leven leven in gebreke, wachten op iets wat hun leven zal veranderen.
Quantom model van de realiteit
Newtonian world gaat allemaal om het voorspellen, het voorspellen van een toekomst. Maar de Quantom Model van de realiteit gaat over het veroorzaken van een effect wat je toekomst maakt. Het moment waarop jij je overvloedig en waardig gaat voelen zal je rijkdom gaan genereren. Het moment waarop jij je gemachtigd gaat voelen maak je een stap naar succes.
Het moment dat jij je weer heel begint te voelen dan zal het helen van jou beginnen. En als je van jezelf houdt en van heel het leven zal jij een gelijke creëren. Nou veroorzaak jij een effect!
En ik denk dat dat het verschil is tussen leven als een slachtoffer door te zeggen “ik ben zo geworden door die persoon of door iets wat je is overkomen of een ervaring waardoor ik zo ben gaan denken en voelen.” Als je dat omdraait dan word je en creator van je eigen wereld en ga je zeggen: mijn denken en mijn voelen veranderd de uitkomst van mijn leven.
Dat is een heel andere soort spel wat je dan speelt en dan gaan we geloven dat we creators zijn van onze realiteit.
